Ik hou van character design. Ook wanneer ik niet aan een boek werk vind ik het fijn om personages te tekenen, met een blik, een houding, een kleuraccent gevoel te leggen in een karakter. Het blijft me verbazen hoe belangrijk elke lijn, elk detail is wanneer je een personage verbeeldt.
Lees verder
Max maakt een vriend is net af. Verschillende ideeën voor een volgend boek liggen klaar, maar ik besluit het anders aan te pakken. Het is de eerste keer dat ik liever zonder plan of idee begin: ik laat de potloden uit en zie wel waarheen ze me brengen. Een paar uur later ligt een schets voor me. Ik weet nog niet dat dit de cover wordt.
Lees verder
Misschien zag je het in Karrewiet of in Het Journaal: deze morgen werd in het S.M.A.K. het startsein voor de Jeugdboekenmaand gegeven.
Ik mocht er samen met Iedereen Leest, de Jeugdboekenmaand meter en peter Sien Wynants en Tom Schoonooghe, Lotte Dodion, Pieter De Poortere en Marieke Van Hooff een klas vierdejaars verrassen op hun rondleiding in het museum.
Lees verder
Kore poco poco staat er op het handgeschilderde bordje langs de weg, doe maar rustig. Ik rij met mijn gehuurde Kia naar het Children’s Museum Curaçao waar ik de komende dagen zal werken als artist in residence. Wie ben ik om de Antilliaanse gemoedelijkheid te negeren denk ik, en ik laat het gaspedaal langzaam omhoog glijden langs mijn schoenzool. Het voelt als loslaten.
Lees verder
Ik draag je de trap op. Het valt me op hoe jouw lijfje zich als vanzelf vouwt naar m’n onderarm. Je hoofd rust in m’n elleboogholte en je voeten liggen als twee keurig ingepakte dadels in m’n handpalm.
Lees verder
Oudejaarsdag. We struinen door een bos in Mochamps. Het is vroeg en overal waar de zon nog niet is geweest, kleurt het gras wit. De koude bijt ons in het gezicht.
“Ik heb een dier in m’n hoofd.”
Het is m’n zoon die als eerste de stilte breekt.
Blad. Steen. Schaar. Ik voel hoe mijn hand zich achter m’n rug werktuiglijk sluit. Mijn gedachten zijn bij de brief die G. me drie jaar geleden schreef, na het lezen van Nooit is voor altijd:
Lees verder
Ik wandel. Mijn benen moeten in beweging zijn om mijn hoofd tot staan te brengen. Voor wat hoort wat. Terwijl de avond langzaam valt probeer ik voor de geest te halen hoe straks een van mijn boeken voor het slapengaan van de plank wordt geplukt.
Lees verderNieuwsbrieflezers weten alles als eerste. Ook op zoek naar een moment van verstrooiing in je mailbox?
