Stilstaan

Ik wandel. Mijn benen moeten in beweging zijn om mijn hoofd tot staan te brengen. Voor wat hoort wat. Terwijl de avond langzaam valt probeer ik voor de geest te halen hoe straks een van mijn boeken voor het slapengaan van de plank wordt geplukt.

M’n benen gaan door, ik sta stil. De gedachte schudt iets wakker. Eén lange seconde begrijp ik hoe je met beeld en taal heel even iemands leven binnenstapt om een verhaal te vertellen dat misschien wel uitgroeit tot een jeugdherinnering.

Dat besef. Dat gevoel.
Daar draait het om.

Dit is een van m’n meest gelezen stukjes. Benieuwd naar de andere? Bekijk ze allemaal →