Anderhalve maand zit er tussen de kennismaking met Mr Jones en het afgewerkt horloge. Dat is kort. Ik had me voorbereid op een langer productietraject, met de nodige iteraties. Bij Mr Jones Watches (Londen) wordt tenslotte met de hand gewerkt: het mengen van de inkten, het tampondrukken van de onderdelen, de assemblage, het inpakken.
Volgens Mr Jones had het iets te maken met magie: “it’s really not normal for us to work so quickly and with no problems, but really it’s been a magical production somehow”. In dit blogbericht neem ik je graag mee in het proces, van ontwerp tot afgewerkt horloge.
Mr Jones & me
“I really like your work and am interested to see if we can make a collaboration work together”. Wanneer de verlossende woorden op een onverwacht kille avond in mei in m’n mailbox vallen ontnemen ze mij m’n slaap.
Hoe kon ik een horloge maken dat niet alleen de tijd aanduidt, maar ook doet nadenken over hoe we die doorbrengen? Het moest meer zijn dan een instrument, het moest een verhaal vertellen. Ik legde mezelf op om geen wijzers te gebruiken – de illustratie zélf moest de tijd tonen en veranderen met het verstrijken van de uren en minuten. Uit het donker kwam het gekraai van mijn dochter. Het was middernacht en ze was net één jaar geworden. Ook zij kon niet slapen van opwinding.
Op zoek naar het begin
Lín Yǔtáng was veel. Schrijver, uitvinder, filosoof, vertaler en vader van drie. Hij schreef het citaat dat ik leerde kennen toen ik 14 jaar geleden Grafische Vormgeving studeerde aan het Sint-Lucas in Gent:
“If you can spend a perfectly useless afternoon in a perfectly useless manner, you have learned how to live”
Toen ik het las vouwde ik de woorden op en besloot ik om ze altijd met me mee te dragen.
Hij vindt twee of drie keer plaats per jaar, mijn perfectly useless afternoon, ik ben eraan gehecht geraakt. Tijd verspillen leek me daarom een prettig begin voor een horloge-ontwerp.
Schetsen
Ik merkte dat een horloge meer is dan een rond kastje. De bandjes, maar ook je pols waarrond de tijd vastgegespt zit, zijn deel van het design. Nog voor het idee het papier raakte wist ik dat de illustratie van bovenaf zou getekend worden, alsof je erin kon duiken. Dat mag je bij deze letterlijk nemen.
De opdracht werd een fijne obsessie. Ik ontwierp en illustreerde een handvol horloges, bij het ontbijt, in de wachtkamer van de tandarts, op het vliegtuig naar Bulgarije (heen én terug). Toen ik m’n werk richting Londen stuurde kwam er vrijwel meteen antwoord:
“Everyone here in the small MJW team really loves your designs! Out of all of them we feel that the swimming pool is particularly strong visually and we’d like to push ahead with this.”
Kleurproeven Sampling Sampling van de wijzerplaatjes Het allereerste prototype
Het ontwerp
Het ontwerp lijkt eenvoudig, maar wie goed kijkt ziet dat niets aan het toeval werd overgelaten.
De voegen tussen de zwembadtegels vormen de tijdsmarkering. Ze houden het horloge leesbaar. Op die manier hoefde ik geen consessies te doen om traditionele markeringen toe te voegen.
Het rubberen eendje dat rondjes in het zwembad aflegt is de minutenwijzer. Hij beweegt één keer per uur over de voet van de figuur (die het uur aanduidt) in het water. Daarom is die voet ook ondergedompeld. Het eendje kan erover en de beweging is geloofwaardig.
De badmuts werd helemaal in het midden op de binnenkant van het glas gedrukt, dit verbergt het centrale asmechanisme van het horloge.
De ontwikkeling
Mr Jones liet weten dat we in augustus zouden lanceren, maar enkele dagen later wou hij (ja, de eigenaar heet écht Mr Jones) de launch een duwtje geven: begin juli. Het zou veel vergen van de productie, maar omwille van het zomerse karakter van het ontwerp kon het eigenlijk niet wachten. Ik voelde zijn fijne obsessie.
In anderhalve week gingen we van prototype tot afgewerkt horloge, kozen we de bandjes, werden er foto’s genomen, maakte ik een kleine illustratie voor de achterkant en werd de verpakking opgemaakt. Het team van Mr Jones Watches gedroeg zich als een voortreffelijk horloge: het stond geen minuut stil.
A perfectly useless afternoon
Wanneer ik vandaag naar m’n horloge kijk word ik herinnerd aan die mooie boodschap: we mogen tijd verspillen. Ik schrijf deze blog in m’n tuin en straks gaan zowel de laptop als m’n ogen dicht. Even niets doen, want het mag.